Κώστας Λαχάς

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΧΑΣ (1936 - 8.12.1914)

Πληκτρολογείς στο κινητό τη μοναξιά σου

 Πληκτρολογείς στο κινητό τη μοναξιά σου
εξαποστέλλοντας μηνύματα με ες-εμ-ες
και η αριστερά σου αγνοεί τη δεξιά σου,
πας κι έρχεσαι σαν της γιαγιάς το εκκρεμές.
Αισθήματα εκπέμπεις ηλεκτρονικά
στους δορυφορικούς σου αποδέκτες,
στέλνεις ψηφιακά φιλιά ηδονικά
στήνεις παιχνίδια δίχως παίκτες.
Σαν κωμειδύλλιο
η ζωή μας κοροϊδεύει
κι’ από την «Γκόλφω» ως το πουθενά
πάλι τα χρόνια μας κάτι μπερδεύει
στη Θεσπρωτία, στο Κιλκίς, στα Δολιανά.
Τη μοναξιά πληκτρολογείς στο κινητό σου
παγιδευμένη στα Ιντερνέτ του υπερπέραν
και ξεγελάς κάθε φορά τον εαυτό σου
σαν την ωραία που μας ήρθε απ’ το Πέραν.

                           

Παίδες Ελλήνων ίτε Παίδες Ελλήνων ίτε στο Μανδραγόρα, στο ντεφάκτο, στο σαντέ επί σκοπόν μες στα μπαράκια γρηγορείτε γιατί κανένας πόλεμος δεν τέλειωσε ποτέ. Εμπρός στα χαρακώματα τροχάδην όρθιοι σώμα με σώμα ή πρηνείς, μάχες να δώσουμε εκ του συστάδην επώνυμοι, ανώνυμοι και αφανείς. Ένα κόκκινο φεγγάρι με αλώνει τον καημό μου μεγαλώνει-μεγαλώνει. Ένα κόκκινο φεγγάρι με αλώνει τον καημό μου μεγαλώνει-μεγαλώνει. Τα όνειρά μας σβήνουν πριν να φέξει στις σκοτεινές προφυλακές των μπαρ στα γόνατά μου κλαίει μια σταρ για ρόλους που ποτέ της δεν θα παίξει.

 Ο τυμβωρύχος  

Τα λόγια μου της νύχτας μετανάστες
σε δρομολόγια χωρίς επιστροφή
άσ’ τις πλατείες να βογκούν σου λέω άστες
ίσως με βρεις μες στην επόμενη στροφή
Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός
Ένας Στρυμόνας και βουλιάζω στα νερά
όπως ψαράς μέσα στη λάσπη της Κερκίνης
οιωνοσκόπος με σημάδια φανερά
χάθηκα πάλι μες στο πρόσωπο εκείνης
Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός
Ματώνει στα Κυβέλεια η οθόνη
κι εγώ ρεμβάζω σε πεδία αχανή
στο Μιραμάρε κολυμπούσες πάντα μόνη
και ο Ματθαίος έχει χρόνια να φανεί

Fix Carre 

Από μια νύχτα δραπετεύω σ’ άλλη νύχτα
κι όλο στην ίδια φυλακή γυρνώ Μανόλη
πνίξε τα λόγια τα βουβά μου λένε πνίχτα
με μοναξιά τη μοναξιά μετράμε όλοι
Καρδιά μου πέτρωσες σ’ αυτή την προκυμαία
νύχι του φεγγαριού κι η νύχτα μια σημαία
Ανυπεράσπιστος βουλιάζω στα σκοτάδια
τα όνειρά μου νυχτοπούλια στο Πατέ
άδεια οθόνη η ζωή μου πάντα άδεια
σαν μια ταινία που δεν άρχισε ποτέ
Καρδιά μου πέτρωσες σ’ αυτή την προκυμαία
νύχι του φεγγαριού κι η νύχτα μια σημαία
Στημένα fix carre φαντάζουν όλα
κι οι χώροι ανανήψεως γίναν έρημα γιαπιά
πώς να μιλήσουν τα τραγούδια μου Νικόλα
για όλα όσα τέλειωσαν χωρίς ελπίδα πια
Καρδιά μου πέτρωσες σ’ αυτή την προκυμαία
νύχι του φεγγαριού κι η νύχτα μια σημαία

Δημώδες 

Πάλι εξόριστος και χάνομαι στην πόλη
ένας ακτήμονας της νύχτας μοναχός
ναυαγισμένος Τειρεσίας σε φορμόλη
σφάζουν κριάρια και σηκώνεται αχός
Άλωνα μπίρομ Σάλωνα, Εκβάτανα και Σούσα
στο βάθος τα Πετράλωνα, η Άρτα και η Προύσσα
Άλωνα μπίρομ Σάλωνα, Εκβάτανα και Σούσα
στο βάθος τα Πετράλωνα, η Άρτα και η Προύσσα
Πέφτουν τα οδοφράγματα κι η νύχτα Ιανός
πίσω από σπασμένες διαθλάσεις
ένας καθρέφτης και γελά ο ουρανός
κι ο Ιωνάς μέσα στο κήτος της θαλάσσης
Άλωνα μπίρομ Σάλωνα, Εκβάτανα και Σούσα
στο βάθος τα Πετράλωνα, η Άρτα και η Προύσσα
Άλωνα μπίρομ Σάλωνα, Εκβάτανα και Σούσα
στο βάθος τα Πετράλωνα, η Άρτα και η Προύσσα

Κιλκίς - Χαλκίς 

Το τοπίο γερασμένο και αλλήθωρο
κι εσύ άραξες για πάντα στο Κιλκίς
σαν παλιό λεωφορείο σε ανήφορο
εφιάλτες Ευριπίδη κάποιας άλλης φυλακής.
Ένα όνειρο είναι όλα, μια απάτη
αδιέξοδο κι αυτό το μονοπάτι.
Έξι ώρες τα νερά τρέχουν απάνω
κι άλλες τόσες κατεβαίνουνε αλλιώς
στη Χαλκίδα μια σε βρίσκω, μια σε χάνω
με βαραίνει ένας άνεμος παλιός.
Αδιέξοδο κι αυτό το μονοπάτι
ένα όνειρο είναι όλα, μια απάτη.
Αρμενίζουμε στραβά κι ολοταχώς
σε καράβια με σημαίες ευκαιρίας
μοναχοί και ρέστοι πάντα δυστυχώς
στα κατάρτια μιας χαμένης ιστορίας.
Αδιέξοδο κι αυτό το μονοπάτι
ένα όνειρο είναι όλα, μια απάτη.
Θα κάνω πραξικόπημα
Στην ίδια λούμπα έπεσες
σαν την αρχαία Εύα
το μήλο δάγκασες κι εσύ
με στυλ αναρχικό.
Απ`τα ψηλά στα χαμηλά
με προσοχή κατέβα
ήταν βαρύ αμάρτημα
και προπατορικό.
Παραστράτημα βαρύ ήταν κι ατόπημα
Πραξικόπημα θα κάνω πραξικόπημα.
Είμαι σβέλτος και ουδέποτε αργώ
την αγάπη μας την έκανες μαστίχα
τα προνόμιά σου διά βίου καταργώ
εγώ πάντα ανοιχτά τα μάτια είχα.

 Ο  Κώστας Λαχάς γεννήθηκε το 1936 στο Κάτω Θεοδωράκι του νομού Κιλκίς από γονείς πρόσφυγες από τον Πόντο. Από το 1960 ζει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη.Εργάστηκε διαδοχικά στην “Τέχνη', στη γραμματεία του Κ.Θ.Β.Ε., στη γραμματεία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, επίσης ως ιατρικός επισκέπτης φαρμακευτικής εταιρείας και ως καλλιτεχνικός συντάκτης στις εφημερίδες “Μακεδονική Ώρα' και “Θεσσαλονίκη'. Γνωστός και ως ζωγράφος παρουσιάζει έργα του από το 1962, ενώ το 1972 ίδρυσε και διεύθυνε έως το 1986 τη γκαλερί “Κοχλίας', την πρώτη επαγγελματικά οργανωμένη αίθουσα τέχνης στη Θεσσαλονίκη. Από το 1987 έως το 1995 ήταν διευθυντής του Βελλίδειου Πολιτιστικού Κέντρου. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1964 και κυκλοφόρησε τα εξής βιβλία : “Πεδίον οσφρήσεως' (πεζά, 1964), “Μετείκασμα, μεταίσθημα' (πεζογράφημα, 1986), “Ασκήσεις επί αμμοδόχου' (πεζά, 1994, Κρατικό βραβείο διηγήματος), που συμπεριλαμβάνεται και σε συγκεντρωτική έκδοση μαζί με τα δύο προηγούμενα βιβλία του, και “Πλους ονείρων' (αυτοβιογραφία, 1998). Κείμενά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά.Στίχους του για τραγούδια μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος και ερμήνευσαν η Δήμητρα Γαλάνη και ο Δημήτρης Μητροπάνος κ,ά. Τίτλοι στη βάση ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ: (2006) Εικαστικές ματιές στο έργο του Γιώργου Ιωάννου , Κέδρος, [ζωγραφική] (2006) Με τον ρυθμό της ψυχής , Κέδρος (2001) Εν Θεσσαλονίκη 13 σύγχρονοι πεζογράφοι , Ιανός (1999) Θεοχάρης Μορές , Δήμος Αθηναίων Πολιτισμικός Οργανισμός (1998) Πλούς ονείρου , Ιανός (1997) Στου αιώνα την παράγκα , Νάκας Φίλιππος, [στίχοι] (1994) Ασκήσεις επί αμμοδόχου , Εξάντας (1994) Μετείκασμα - Μεταίσθημα. Ασκήσεις επί αμμοδόχου. Πεδίον οσφρήσεως , Εξάντας